110 lat temu urodził się Artur Woźniak

Artur Woźniak był znanym przedwojennym piłkarzem Wisły Kraków. W barwach Białej Gwiazdy w latach 30. dwukrotnie zdobywał wicemistrzostwo Polski (1931 i 1936), oraz brązowe medale Mistrzostw Polski w latach 1933 i 1934. 

W 1933 i 1937 roku był królem on strzelców ekstraklasy, w której w sumie zdobył 102 bramki. Do tego Woźniak pięciokrotnie wystąpił w reprezentacji Polski. W 1935 roku zagrał nawet przeciwko Niemcom w słynnym pojedynku na wrocławskim Stadionie Olimpijskim. Polska po zaciętej walce przegrała wtedy 0:1. 

W czasie II wojny światowej był więźniem w obozie koncentracyjnym Mauthausen-Gusen. Miał to szczęście, że udało mu się wyjść z niego cało, a po wojnie, w 1947 roku po raz trzeci został wicemistrzem Polski z Wisłą Kraków.

Jako trener prowadził takie kluby jak ŁKS Łódź, Lech Poznań, Zagłębie Sosnowiec, Odra Opole, Zawisza Bydgoszcz, Wisła Kraków, Ruch Chorzów, Cracovia i dwukrotnie Pafawag Wrocław. Jeśli chodzi o jego trenerskie sukcesy to w 1967 roku zdobył wicemistrzostwo Polski z Zagłębiem Sosnowiec, a w 1964 brązowy medal z Odrą Opole. 

W styczniu 1969 roku objął Śląsk po Franciszku Głowackim. WKS po jesiennej rundzie nie znajdował się w najlepszej sytuacji. Był outsiderem ekstraklasy i niestety Woźniakowi nie udało się wybronić Wojskowych przed spadkiem na koniec sezonu. Mimo że drużyna do końca dzielnie walczyła o utrzymanie. We wrześniu 1969 zadebiutował u niego niespełna 17-letni Janusz Sybis, który stał się później jedną z legend Śląska Wrocław i wielokrotnym reprezentantem Polski.

Artur Woźniak rozstał się ze Śląskiem w trakcie jesieni 1970 roku. Później prowadził Cracovię, z którą zaliczył degradacje do III ligi (1971) i IV ligi (1972). 

Zmarł 31 maja 1991 w rodzinnym Krakowie, pochowany tamże na Cmentarzu Rakowickim.